vrijdag 21 september 2007

Wat een pret, 3 verslagen in 1 keer.

Wegens een superslechte internetverbinding, late aankomsten en vermoeidheid hebben we een aantal dagen niet gepost, maar bij deze maken we het goed: 3 verslagen in 1 keer!


Zion National Park

Ook vanmorgen sprongen we weer uitgeslapen uit bed, om op tijd in Zion National Park te zijn. In dit park mag je niet met je eigen auto rijden. Wil je dus iets zien van het park, dan ben je afhankelijk van de shuttlebussen. We hadden al waarschuwingen gezien dat er geen parkeerplaats vrij zou zijn bij het visitor center van 10.00 uur tot 15.00 uur, dus we wilden ruim op tijd in het park zijn.

Wederom weer even binnen gewipt bij het visitor center om te kijken wat de weersverwachting zou zijn voor vandaag. Die was goed, een temperatuur van rond de 30 graden celcius. Lekker warm, dus.

Om 09.00 uur zaten we klaar in de shuttlebus, die gereden werd door een chauffeur die vol goede moed aan de dag begonnen was. NOT! Hij was zeker geen inspirerende factor voor de dag van vandaag. Maar dat deert ons niet.

De eerste stop die wij maakten was bij Zion Lodge. Hier begon de eerste trail die we wilden doen vandaag. Ja, we gingen weer klimmen… Ik ben eigenwijs en kan het niet laten.
We wilden de Emerald Pools zien. Hier zijn er 3 van: de Lower, de Middle en de Upper. Ons eerste doel was de Lower, want dit was een easy walk, maar die stelde niet zo heel veel voor. Dus verder naar de Middle, die we niet gezien hebben op de heenweg. Toen zagen we dat de Upper nog maar 0.3 mile verder was. En ach, het ging wel lekker vandaag, dus we gingen door! En dat was maar goed ook. Gewoon mooi, stil en mooi! Zo stonden we een minuut of 5 in stille verrukking te kijken naar de Upper Emerald Pool. Hierna natuurlijk wat foto’s gemaakt en een filmpje gedraaid en vervolgens weer in stilte alleen maar rondkijken, nog wat eten en drinken en op weg gingen we weer. We zeiden nog tegen elkaar dat we niet kunnen begrijpen dat mensen niet genieten van wat ze zien. Die komen, laten de camera klikken en gaan direct weer weg. Maar ja, gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.

Hierna zijn we nog langs de Middle Pool gekomen, maar na de Upper vonden we ook deze toch wat minder. Vervolgens zijn we via de Grotto trail naar beneden gegaan. Erg leuk om te doen.

Na zo’n 2,5 tot 3 uur hiken kwamen we eindelijk aan bij de picknickplaatsen. Hier hebben we een lekker broodje gegeten en weer wat gedronken, voor we verder gingen naar de Riverwalk. Deze walk gaat over een redelijk vlak gedeelte, grotendeels langs de Virgin river. Aan het einde van deze walk begint de Narrows. Hier kun je door het water naar de Narrows lopen. Het moet ongelooflijk mooi zijn, maar ja, we hadden net nieuwe schoenen en om op blote voeten in het ijskoude water en over gladde keien te moeten waden en met dure apparatuur op je rug, zagen we niet zo zitten. We hebben er nog wel over gedacht om dit morgen te gaan doen, tenslotte hebben we een dag over. In het plaatsje Springdale kun je waterschoenen en stokken huren, maar na ampel beraad hebben we besloten om het niet te doen en het te bewaren voor een volgende keer...

Na deze trail hadden onze voetjes dringend behoefte aan rust, dus hebben we de shuttle weer gepakt en zijn we teruggegaan naar het visitor center. De auto gepakt en zijn we nog over de main road gereden naar de oostkant van het park. Om daar te komen moet je door de 1 mile tunnel (gebouwd in 1930). In deze tunnel is het stikdonker, maar zijn er om de zoveel honderd meter luchtgaten. Monique heeft nog even gestoeid met haar camera om een mooi plaatje te schieten vanuit de rijdende auto. We mogen natuurlijk niet stoppen in de tunnel. We zullen zien of deze foto’s gelukt zijn….


Bryce Canyon National Park

Vanmorgen weer lekker vroeg uit de veren, van een ontbijtje genoten in het hotel en op weg gingen we weer naar Bryce Canyon NP.

Bij de ingang van het park aangekomen, zagen we dat er beren waren gespot en dat we, als we er één tegen het lijf zouden lopen, het direct moesten melden in het visitor center. Ja hoor, alsof je er zo maar één tegenkomt. Tsss…..

Bij het visitor center konden we met moeite een parkeerplaats bemachtigen, want het was ongelooflijk druk. Veel drukker dan in Canyonlands en Capitol Reef.

In het visitor center zagen we dat er een verhoogde beer activiteit was! Oeps! Dat betekent dus dat we op moeten passen. Nou ben ik natuurlijk erg van de beren, maar ik loop ze liever tegen het lijf als ik bij iemand ben die er verstand van heeft! Het enige wat wij wisten, was dat we een zwarte beer op zijn neus moeten slaan als ie aanvalt en dat we niet in een boom moeten klimmen, omdat ie ons dan achterna komt! Tja, alsof je daar aan denkt, als je onverwacht een beer tegen het lijf loopt.
Maar wij, als ervaren berenspotters, zagen vervolgens in iedere boomstronk een beer…

We zijn eerst naar het einde van de scenic road gereden en vandaar uit zijn we langzaam aan weer terug gereden richting de mooiste plekjes van Bryce. Dat zijn het Amphitheater, Inspiration Point en Fairyland Point. Hier valt echt je mond van open! Dat dit gevormd kan worden door de natuur!

Aan het eind nog even geprobeerd om bij het visitor center binnen te wandelen, maar er was geen parkeerplaats te vinden! Dus gingen we op weg naar Ruby’s Inn, volledig het tijdsverschil vergetend en naar huis gebeld. Nog even geshopt en weer op weg richting Zion National Park.

Via een vreselijk saaie route (mijn navigatiesysteem Monique bleef deze route maar geven) zijn we richting Zion NP gereden. De route is zo saai dat we naar de koeien gingen roepen: "Mooooo"! En na mijlen achter een hooiwagen te hebben gezeten, zonder een kans om in te halen, moet je toch wat.
Maar op het moment dat je via de oostzijde het park in komt, is er van saai geen sprake meer. Hier loopt de main road, de enige weg die je met eigen vervoer mag rijden. Hier krijg je al een voorproefje van wat je in de canyon te wachten staat. Nog even gestopt bij het visitor center en vervolgens doorgereden naar Hurricane.

In het plaatsje Hurricane aangekomen, moesten we nog wassen. Dat werd een groot feest, want het wassen ging goed. Toen gingen we kijken of de droger al klaar was en jawel hoor, die was al klaar. Dus de was zou ook wel lekker droog zijn, maar helaas… de kamer hangt vol met t-shirts en sokken!


Capitol Reef National Park

Vandaag waren we nog een dag in Capitol Reef NP. Dit park is zeer ruig en zeer zeker de moeite waard om te bezoeken. Wij dachten vanmorgen dat we hier nog even een paar uurtjes zoet
zouden brengen, maar dat werden iets meer uren….

We zijn eerst naar het Gooseneck Overlook gereden om een paar fotootjes te schieten en een een filmpje te draaien.

Van hieruit zijn we direct doorgereden naar het park, nog even een pitstop gemaakt bij het visitor center en vervolgens zijn we doorgereden naar het einde van de scenic drive. Hier zijn we gestopt bij Capitol Gorge. Vanuit de auto konden we de metershoge kliffen al van beneden af bewonderen. De kliffen hier zijn zo hoog, dat er geen zonlicht in de nauwe doorgang kan schijnen!

Hier hebben we een trail gelopen naar het Pioneer Register. Dit is heel grappig om te zien, want op één van de wanden, schreef iedereen die hier door heen kwam zijn naam, met datum. Zo hebben we namen gezien uit 1884 en van zelfs nog eerder. Sommige namen waren nog heel duidelijk te lezen, anderen waren grotendeels weggesleten.

Hierna zijn we richting Grand Wash gegaan. Hier konden we na verloop van tijd een trail volgen naar een arch. De trail steeg zo’n 900 foot. Makkie, dacht ik. Tja, dat was dus wederom geen makkie. Trillende knietjes, duizelig, het ging gewoon niet lekker. Van Monique moest ik eigenlijk een energy bar opeten, maar daar had ik nou net geen behoefte aan. Drinken, veeeeel drinken was het enige wat ik wilde!

Uiteindelijk is Monique een stuk doorgelopen, maar ook zij kwam al snel terug. Inmiddels had ik aan de overkant mensen zien lopen en dacht bij mijzelf: "Wat?! Gaat die trail daar nog helemaal naar toe? Dat red ik van mijn lang-zal-ik-leven niet! Dus we zijn weer teruggegaan. Ik hoop dat dit toch een keer op houdt, want zo komen we natuurlijk helemaal nergens!

Inmiddels was het al een stuk later en hebben we besloten om het park te verlaten via de reguliere weg en niet, zoals we eigenlijk van plan waren, via de dirtroads.

We zouden overnachten in Cedar City. Bij Bryce Canyon NP zat alles vol en wat niet vol was, daar wilden we ook niet overnachten! Denk aan afschrikwekkende verhalen over bedbugs enzo… Dan rijden wij toch graag een stukje verder.

Op weg naar Cedar City kom je door een geweldig park. Het Grand Staircase. Hier wil ik graag nog een keer naar toe, al is het alleen maar om de slotcanyons Peek-A-Boo en Spooky te bekijken. Hierna kwamen we weer door Dixie Forest. Toen ik dit gedeelte in 2001 zag, wist ik dat ik naar British Columbia in Canada wilde! Het is hier zo mooi, met al dat groen en al die bomen die in deze tijd van het jaar al beginnen te verkleuren in geel en rood, inderdaad de herfstkleuren.

Na aankomst in Cedar City keken we onze ogen uit. In onze herinnering was het een plaatsje van niets, maar dit plaatsje van niets is zowaar uitgegroeid tot een kleine stad! Na een hotel te hebben gezocht, wat te hebben gegeten, ploften we uitgeput in bed… Helaas geen fut meer voor de foto’s en geen fut meer voor het blog.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Wat je noemt een trip langs memory lane. :-) We hebben alles toen in driedubbel tempo gedaan en dan heb je dus maar en paar uurtjes voor Zion NP. Wij zijn ook tot de Narrows gelopen maar op de foto's blijkt dat je er makkelijk een dag aan de andere kant van de rivier kan uittekken. Affin, ook wij bewaren dat nog steeds voor een andere keer. Emerald Lake gemist maar wat ik op jullie foto's zie begrijp ik niet goed wat er aan is. Het zal mijn monitor zijn. ;-)
Bryce was ook overweldigend, en kou toen wij er waren. Er lagen nog resten sneeuw hier en daar. Stond ik daar in mijn korte broek! Mar ik bikkel, zit daar dus niet mee. (er stond ook geen wind) Zijn jullie wel naar beneden gelopen? Wij hadden wederom tijdgebrek. De overige namen en plaatsen zeggen me niets maar jullie zijn er maar druk mee. Vermaak je!

JP

Anoniem zei

Pffffffffffffff word al moe als ik het allemaal lees ... Foto's blijven geweldig. Heerlijk zo'n lang stuk lezen, we houden jullie verhalen goed bij hoor. Wij zijn dus wel bij Bryce Canyon gaan rondlopen. Zo apart, niet te beschrijven. Net alsof een kind met nat zand heeft zitten knoeien. Jullie tempo klinkt ook mij een stuk beter in de oren dan hoe wij dat die keer hebben gedaan. Ach, al doende leer je en zo blijft er iets te wensen over voor een volgende keer.

Monique