Hoera! We hebben weer verbinding!

Op weg naar Venice Beach

En wat doen we altijd in het Monte Carlo? Dan gaan we ontbijten, want ze hebben een ontbijtbuffet om van te smullen! Dat hebben we dan ook goed gedaan, want de rest van de dag hadden we geen honger meer….

Hierna zijn we op weg gegaan naar Los Angeles. Natuurlijk was het weer erg druk op de weg, maar daar doen we niets aan. Bij Primm zijn we er vanaf gegaan, want hier was een shopping outlet en ook daar houden wij van!
Na een uurtje of iets zijn we weer verder gereden. Vanaf het moment dat we daar de weg op gingen, was het druk. Ongelooflijk, alsof we dicht bij een grote stad zaten en dat was helemaal niet zo. Dat beloofde wat voor LA…

In 2001 moesten we in California ineens stoppen voor het Bureau of Agriculture die vroegen of we fruit en/of groenten bij ons hadden. Nu hadden we weer zo’n roadblock. Uiteraard hadden wij ook nu weer niets bij ons. Maar de agent wilde alleen weten waar wij vandaan kwamen! Die vraag had ik niet verwacht, dus vergat ik spontaan dat we uit Las Vegas kwamen!

In LA aangekomen was het ongelooflijk druk op de weg. Niet normaal, wij zouden gek worden als we dit iedere dag moesten meemaken! Maar een goede navigator en een goede routebeschrijving van het hotel helpt, want we gingen direct goed. Ons hotel ligt in Venice Beach en we zitten hier echt op een kippeloop van het strand af. We zijn natuurlijk meteen naar het strand gegaan en hebben daar wat rondgelopen.

Hierna zijn we naar Santa Monica gereden om naar het 3rd Street Promenade te gaan. Ook hier zijn we in 2001 geweest, toen we in Santa Monica overnachten. Deze promenade doet erg gezellig aan en is autovrij. Er zitten allerlei winkels, maar ook diverse restaurants en om dat laatste ging het natuurlijk!


What happens in Vegas…. Stays in Vegas!

Ja hoor, we konden er geen genoeg van krijgen, dus we zijn weer terug in Vegas! En weer terug op de oorspronkelijke route. En 3x raden in welk hotel we zitten? Inderdaad, het Monte Carlo!
We gingen op een mooie tijd weg uit Death Valley. Niet zo vroeg, maar gewoon een mooie tijd.

Kwamen na ongeveer één uurtje rijden aan in Beatty, waar we in 2001 als eerste getankt hebben en een ijsje gingen halen vanwege de vreselijke hitte! Nooit zullen we de vraag van het meisje achter de counter vergeten: "Hoeveel bolletjes? Drie?". Waarop we allebei een beker vol met ijs kregen waar 4 mensen gerust van kunnen eten!

Ook deze ‘oase’ is niet meer wat het is geweest. Er is een compleet dorp gebouwd! En dat is ook exact de reden dat we per ongeluk op weg gingen naar Reno in plaats van Vegas! We waren compleet de weg kwijt… Letterlijk en figuurlijk!
Helaas kwamen we hier pas na een uur rijden achter, dus moesten we dat hele slaapverwekkende eind weer terugrijden.

Ietsiepietsie later dan gepland kwamen we weer aan in Las Vegas, opnieuw ingecheckt, spullen achtergelaten in het hotel en op pad. We zijn om 3 uur gaan lopen en kwamen om 8 uur totaal uitgeput terug in het hotel! Je begrijpt het al... Ook vandaag geen show! Wat we wel hebben gedaan? Nou, de Strip afgelopen! Da’s alles, meer niet. Maar ja, het duurt af en toe al een kwartier eer je eindelijk een hotel voorbij bent!

Teruggekomen in het hotel zijn we eerst naar de kamer gegaan om even de voetjes te koelen in het bad! Dat was hard nodig. Hierna hebben we lekker gegeten in het Italiaanse restaurant van het hotel en daarna zijn we weer op pad gegaan, dit keer richting het Bellagio.
Het Bellagio heeft een waterorgel waar je stil van wordt. Zo mooi hoe ze dit hebben gedaan. Hier hebben we een half uur staan kijken naar het waterspektakel en daarna zijn we langzaamaan (het ging gewoon niet harder) teruggegaan richting het hotel, waar we natuurlijk nog wat geld moesten vergokken! Maar wat een teleurstelling! Ze hebben alle automaten vervangen! In geen enkele automaat kun je nog een kwartje gooien… En er komt ook helemaal geen geld meer uit! Je krijgt een voucher en dan moet je dat gaan incasseren bij de kas! Geen lol meer aan! Dus hebben we onze winst er ook maar doorheen gejaagd…


Death Valley National Park

Wederom een slaapverwekkende rit. Wat?! Een slaapverwekkende dag! Want na de saaie rit van Las Vegas naar Death Valley National Park is het de rest van de dag niet meer goedgekomen met ons.

Ook in dit park was het de dag ervoor noodweer geweest, waardoor de wegen op sommige plaatsen volgelopen waren met water! En dan vinden wij het best leuk om met een 4x4 door een diepe plas te rijden. Niet te hard natuurlijk, want je voelt de auto op sommige plekken lekker glijden, maar wij vinden het erg grappig om te zien hoe het water tot over het dak komt!

We begonnen dus met een blauwe auto, vervolgens werd ie door het rode zand rood, na de wasbeurt was ie weer blauw en na vandaag rijden we in een witte auto rond!
Want in Death Valley NP zit veel zout. En iets van dat zout, ligt nu op de auto.

Uiteraard hebben we weer een pitstop gemaakt bij het Visitor Centre, waar we konden lezen dat 2001 de zomer was met het hoogst aantal dagen van meer dan 100 graden Fahrenheit! Geen wonder dat we toen het park uitgevlucht zijn! Het was daar niet te harden….

We zijn eerst naar op weg gegaan naar Scotty’s Castle, maar na tig mijl was er een hek over de weg gezet, met de mededeling dat de weg gesloten was. Dus gingen we vandaar uit richting Stovepipe Wells. Tot de dag van vandaag weet ik niet waar ik naar op weg was, want ik viel zowat in slaap achter het stuur.
In Stovepipe Wells zijn we gestopt om eerst eens wat suiker naar binnen te werken en toen het weer wat beter ging, zijn we op weg gegaan naar Artist Drive. Dit is echt verbazingwekkend! Alsof er een schilder bezig is geweest om wat kleur aan te brengen in de bergen! Dan heb je nog de Artist palet. Dit is misschien wel het mooiste stukje van Death Valley NP. Hopelijk komt dit ook op de foto's zo uit.

Hierna begon de zon al aardig onder te gaan, dus zijn we terug gegaan naar de cabin en vandaar uit direct door naar het café om wat te eten. We hadden gehoopt dat we een schitterende sterrenhemel zouden kunnen zien, zoals we ook in de Grand Canyon NP hadden gezien. Dus na het eten keken wij vol verwachting omhoog, maar er was nog teveel bewolking om een ster te kunnen zien.
Later op de avond zijn we nog eens gaan kijken en toen was de bewolking wel grotendeels opgelost, maar waren de sterren niet zo heel erg helder….


Change of plans. Again!

Gaat er bij ons ooit wel eens iets volgens planning? Ja hoor, zo nu en dan. Maar we houden ook wel van een verandering. Dus ik gaf Monique de keus in Zion NP. Of we gingen vandaag de Narrows lopen, met gehuurde waterschoenen of we gingen toch richting Death Valley. Voor Monique was het geen moeilijke keus. De Narrows lopen niet weg, die doen we wel een andere keer. Nu gaat Death Valley ook nergens heen, maar dat mag de pret niet drukken.

In ons hotel gingen we eens kijken of we nog een overnachting in Death Valley zelf konden boeken en ja hoor, er was nog een cabin vrij. Meteen geboekt, alleen… deze overnachting was voor de nacht van zaterdag op zondag. Dus zochten we nog een plek voor de vrijdag op zaterdagnacht. Na lang beraad werd dat Las Vegas. We overnachten vrijdag op zaterdag in Vegas (yeah baby!), zaterdag op zondag zijn we in Death Valley en dan… dan zien we wel verder.
Dus ’s ochtends weer vroeg op. Niet omdat het zo ver weg lag, maar om weg te kunnen uit dat hellhole waar we overnachten. Onderweg weer een pitstop gemaakt en ontbeten bij de IHOP (International House of Pancakes) en vervolgens weer op weg. Ik had gehoord dat er vlakbij Las Vegas diverse winkelcentra waren en wij waren wanhopig op zoek naar winkels! Leven in de wildernis (ahum!) is prima, maar op een gegeven moment gaan we de stad toch wel missen.

En we wilden op tijd in Vegas zijn om nog kaarten te bespreken voor een show. Welke shows de revue gepasseerd zijn? Celine Dion (alias het Monster), maar daar kreeg Monique mij met geen 10 paarden naar toe. Tom Jones, leek ons hilarisch! Maar ook Ka van Cirque du Soleil zag er spectaculair uit. Welke het zou worden? Daar waren we nog niet helemaal uit.

De rit naar Vegas was slaapverwekkend. Maar uiteindelijk zagen we van mijlenver al de Stratosphere Tower. Vol goede moed gingen we op zoek naar het winkelcentrum aan de noordkant van Vegas. Tja, dat was lastig te vinden. Maar niet getreurd, hoor. Aan de zuidkant zat er ook één, dus we zouden eerst inchecken en de bagage uit de auto halen en daarna verder rijden. Maar één ding hadden we vergeten en dat was het vrijdagmiddag verkeer!

Langzaamrijdend en stilstaand verkeer. En dan ben je eindelijk in de stad, maar dan ben je nog lange niet bij je hotel! Want dan moet je de strip nog afrijden… Afijn, we dachten vroeg te zijn, maar waren uiteindelijk helemaal niet zo vroeg.
Niet getreurd, na ingecheckt te hebben in het Monte Carlo gingen we op weg op naar een shoppingspree! Groot feest, we waren weer blij!

Na een tijdje geshopt te hebben, werd het buiten steeds bewolkter, kwam er meer wind en dachten wij dat het maar beter was om richting de auto te gaan. We hadden al gehoord dat er slecht weer komst was. Op naar het hotel, alle aankopen achter gelaten en op weg naar het dinerbuffet! Heerlijk gegeten, en passent besloten om de show die avond te laten zitten en nog even terug naar onze kamer op de 29e verdieping, we kijken naar buiten en waren alles om ons heen vergeten! Wat een spektakel! De ene na de andere lichtflits! Recht de grond in, zodat de we de vonken er vanaf zagen komen. Uitval van electriciteit in een gedeelte van de stad achter de Strip. Echt niet normaal, wat een noodweer!

Na een tijdje was het onweer grotendeels over, dus zijn we de jassen uit de auto gaan halen. Alsof er een zondvloed naar benee was gekomen. De straten liepen vol met water… Klossend door de plassen zijn we naar het MGM Grand gelopen, maar door de regen hebben we al snel besloten om ons eigen hotel weer op te zoeken.